Σχεδιάζοντας το φετινό πρόγραμμα της χειμερινής σας προετοιμασίας

 

              Στόχος αυτού του άρθρου είναι να βάλει τις βάσεις για έναν ασφαλή και αποδοτικό σχεδιασμό της χειμερινής προετοιμασίας, αλλά κυρίως να προβληματίσει αυτόν που ασχολείται σοβαρά με το κομμάτι της προπόνησης, είτε αυτός θεωρεί τον εαυτό του ποδηλάτη με υψηλούς αγωνιστικούς στόχους, είτε κάνει προπόνηση με στόχο να λάβει μέρος σε έναν ποδηλατικό αγώνα που ονειρεύεται με ασφάλεια.  

       Προσπάθεια μας είναι να προσθέσουμε καινούργια στοιχεία στην προπόνηση που θα μας βοηθήσουν να γίνουμε πιο αποδοτικοί, χωρίς όμως να χρειάζεται να διαθέσουμε υπερβολικά μεγάλο αριθμό ωρών προπόνησης, που τις περισσότερες φορές έχουν σαν αποτέλεσμα να αποδιοργανώσουν την επαγγελματική και οικογενειακή μας ζωή

Πριν ξεκινήσουμε να κάνουμε σχέδια για την νέα αγωνιστική χρονιά, ίσως θα ήταν πιο σημαντικό να ψάξουμε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε μέσα από την σχέση μας με το ποδήλατο. Θέλουμε απλά να διασκεδάσουμε, να κρατηθούμε υγιείς, να βελτιώσουμε την φυσική μας κατάσταση ή μήπως να γίνουμε πρωταθλητές Ελλάδας?

Οι ώρες που έχουμε στην διάθεσή μας είναι αρκετές για να πραγματοποιήσουμε τους στόχους μας ή στη προσπάθειά μας να τα στριμώξουμε όλα στο καθημερινό μας πρόγραμμα, διακινδυνεύουμε πράγματα που είναι πιο σημαντικά στην ζωή μας;

       Αυτές είναι οι ερωτήσεις που πρέπει να κάνουμε στον εαυτό μας, πριν ξεκινήσουμε να σχεδιάζουμε ένα πρόγραμμα προπόνησης ή ζητήσουμε από έναν πιστοποιημένο προπονητή να μας «βγάλει» ένα πρόγραμμα και στην συνέχεια να θέσουμε τους αγωνιστικούς στόχους για την νέα χρονιά.

Το δεύτερο βήμα σε αυτή μας την προσπάθεια, που πρέπει σίγουρα να γίνει, είναι μια πλήρης καρδιολογική εξέταση καθώς επίσης αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις.  Στόχος μας είναι να εξαλείψουμε κάθε πιθανότητα ενός σημαντικού προβλήματος, που ενδεχομένως υποβόσκει και μπορεί να εξελιχθεί με μεγαλύτερο ρυθμό, εάν ο οργανισμός μας μπει σε μεγαλύτερη πίεση. Ένας οδοντιατρικός έλεγχος επίσης συστήνεται σε αυτή την περίοδο, ώστε να προλάβουμε ανεπιθύμητες «περιπέτειες» κατά την αγωνιστική περίοδο.  

         Το επόμενο βήμα θα πρέπει να είναι μια σωστή αξιολόγηση του ποιοι είμαστε σήμερα. Μην αφήσετε να σας παρασύρει στον σχεδιασμό της προπόνησης, ούτε το ποιοι ήσασταν στο παρελθόν, αλλά και ούτε ποιοι θα θέλατε να γίνετε κάποια στιγμή στο μέλλον. Η ιδανική αξιολόγηση μπορεί να γίνει μόνο με έναν εργομετρικό έλεγχο. Εάν όμως δεν έχετε την δυνατότητα να κάνετε εργομετρικό έλεγχο, τότε ένα βατόμετρο ή έστω και ένας παλμογράφος, που με ελάχιστα χρήματα μπορείτε να προμηθευτείτε, θα μπορέσουν να σας δώσουν μια εικόνα του ποιοι ακριβώς είσαστε στην παρούσα στιγμή από πλευράς αερόβιας ικανότητας.   

Η αξιολόγηση των ικανοτήτων σας όμως, δεν θα πρέπει να περιοριστεί μόνο στον να καθορίσετε τις καρδιακές ζώνες προπόνησης ή στο να μάθετε που βρίσκεται το λειτουργικό σας κατώφλι ισχύος ή FTP, όπως θα το ακούσετε συχνότερα. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει και αξιολόγηση των κινητικών σας ικανοτήτων, ώστε να σας κατευθύνει στο ποιους τρόπους προπόνησης θα πρέπει να επιλέξετε στην χειμερινή σας προετοιμασία και να  αποφύγετε κατά συνέπεια, τυχόν τραυματισμούς που θα σας προκαλέσει ή ίδια η προπόνηση.

Η περίοδος αυτή είναι επίσης ιδανική για να προβληματιστείτε για τις αλλαγές που θα πρέπει να κάνετε όσον αφορά την στάση και τον τρόπο που ποδηλατείτε, ώστε αυτός να γίνει πιο αποδοτικός μεν και χωρίς να εγκυμονεί κινδύνους  για το μέλλον.

Αυτά είναι τα πρώτα βήματα που θα πρέπει να κάνει κάποιος πριν ξεκινήσει έναν ασφαλή και αποδοτικό σχεδιασμό της χειμερινής του προετοιμασίας και θέλει να εξασφαλίσει με σιγουριά, πως τα όνειρά του θα γίνουν πραγματικότητα την νέα αγωνιστική χρονιά.

Αυτό το Σάββατο προχωράμε ένα βήμα ακόμη παρακάτω και σας βοηθάμε μέσα από μια τρίωρη παρουσίαση να αντιληφθείτε τις προτεραιότητες αλλά και τον τρόπο που θα πρέπει να στηθεί το πρόγραμμα της προπόνησης σας κατά την περίοδο της προετοιμασίας. Μαζί με την παρουσίαση θα λάβετε δωρεάν και ένα αναλυτικό πρόγραμμα προπόνησης για τον πρώτο σας μήνα.

        ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΤΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, ΣΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ

https://www.facebook.com/events/1066027140509537/ 

Το κυνήγι του βάθρου και οι παγίδες του στις μικρές ηλικίες

    

Το 1984 ήμουν 21 ετών, ήδη φοιτητής στο δεύτερο έτος του ΤΕΦΑΑ και έκανα τα πρώτα μου βήματα ως προπονητής ποδηλασίας στον ΒΑΟ Θεσσαλονίκης, την ομάδα στην οποία είχα ξεκινήσει και ως αθλητής. Ενάμιση χρόνο αργότερα, με την κατάκτηση του Πανελληνίου Πρωταθλήματος στην ομαδική κατηγορία των Παίδων, τα όνειρά μου πλέον είχαν απογειωθεί! Μας φανταζόμουν όλους σε μια επαγγελματική ομάδα μετά από λίγα χρόνια και ένοιωθα πως το ποδήλατο ήταν ο μόνος στόχος στην ζωή μας. 

  Τα χρόνια πέρασαν, οι πρώτοι μου αθλητές έφτασαν στα 50, (οι συγκεκριμένοι αθλητές μου διαπρέπουν επαγγελματικά και τους καμαρώνω, αλλά όχι στον ποδηλατικό κύκλο, εκτός από μια «λαμπερή» εξαίρεση!) και πλέον μπορώ να πω πως βλέπω τα πράγματα με εντελώς διαφορετική ματιά. 

  Μπορεί το πάθος μου για το άθλημα της ποδηλασίας να έμεινε αναλλοίωτο, οι απόψεις μου όμως και ο τρόπος που αντιμετωπίζω πια τον αθλητισμό στις μικρές ηλικίες έκαναν στροφή 180°. Τα γράφω όλα αυτά για να σας πω πως εγώ ήμουν ο πρώτος που έπεσα στην παγίδα και πως κατανοώ προπονητές και γονείς που πέφτουν «με τα μούτρα» στο ίδιο ακριβώς λάθος.

  Σήμερα που ο αθλητισμός δεν ξεκινά στην εφηβεία, όπως την δεκαετία του 70, αλλά από τα πρώτα σχεδόν βήματα του παιδιού, αφού ουσιαστικά έχει να καλύψει το ελεύθερο παιχνίδι στην αλάνα, αυτό το λάθος έχει ακόμη πολλαπλάσια βαρύτητα και μπορεί να «σημαδέψει» ανεπανόρθωτα ένα παιδί.  

 Ο αθλητισμός, μέσα από τις μικρές και μεγάλες χαρές ή απογοητεύσεις, είναι ίσως το καλύτερο και πιο ουσιαστικό σχολείο για κάθε παιδί, γιατί θα το προετοιμάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και θα του δώσει τα εφόδια για να βγει στην ζωή. Αυτό και μόνο είναι αρκετό, για να πείσει κάθε γονιό πως αξίζει το παιδί του, να αφιερώσει μέρος από τον χρόνο του για να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Όμως αυτή η προσπάθεια πρέπει να έχει όρια. 

  Από τα παιδιά που θα ασχοληθούν με τον αθλητισμό, μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό, που  είναι σίγουρα πολύ μικρότερο και από το 1%, θα καταφέρει να ασχοληθεί επαγγελματικά και να ζήσει από αυτόν. Για να είναι κάποιο παιδί μέσα σε αυτό το 1% θα πρέπει, εκτός από το DNA του, να έχει βρεθεί στο σωστό άθλημα, στην σωστή ομάδα και την σωστή στιγμή, διαφορετικά ο στόχος του να διαπρέψει ως επαγγελματίας αθλητής, έχει ελάχιστες ελπίδες να επιτευχθεί και το μόνο που ενδεχομένως θα του μείνει είναι μια μεγάλη απογοήτευση. 

  Θα πρέπει λοιπόν αν θέλουμε το πραγματικό καλό των παιδιών – αθλητών μας να θέσουμε ξεκάθαρους στόχους από την αρχή. 

  Καταρχάς, αυτό που δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνάμε είναι πως έχουμε να κάνουμε με παιδιά και τα παιδιά έχουν ανάγκη το παιχνίδι, πολύ ελεύθερο χρόνο, ανεμελιά και αρκετές διακοπές, όλα αυτά δηλαδή που σίγουρα δεν θα έχουν όταν μεγαλώσουν. 

 Συνεπώς, η στέρηση των διακοπών του, η στέρηση σχολικών εκδρομών ή κάθε άλλης μορφής στέρηση της διασκέδασης και του ελεύθερου χρόνου, για να μην χαθούν προπονήσεις δεν θα πρέπει να περνάει καν απ' το μυαλό μας. 

  Τα παιδιά χρειάζονται τον αθλητισμό κυρίως για να δομήσουν την προσωπικότητά τους και τον αυριανό ενήλικο εαυτό τους και όχι για να εξασφαλίσουν το επαγγελματικό τους μέλλον ή κάποια ποσοστά για την εισαγωγή τους σε μια πανεπιστημιακή σχολή. Εάν τα δύο τελευταία γίνουν  αυτοσκοπός, τότε είναι πολύ πιθανό να σιχαθούν τον αθλητισμό. 

  Σύμφωνα με μια παλαιότερη έρευνα, μόνο ένα στα τέσσερα παιδιά που είχαν αθλητικές επιτυχίες κατά το Δημοτικό εξακολουθούν να έχουν επιτυχίες και στο Γυμνάσιο. Τα πρώιμα καλά αποτελέσματα έχουν μεγάλη πιθανότητα να οφείλονται σε πρόωρη βιολογική ωρίμανση ενός αθλητή παρά στις πραγματικές του δυνατότητες. Συνεπώς, μην βιαστείτε να προδιαγράψετε την πορεία ενός αθλητή, προβλέποντας πως θα γίνει ο νέος Sagan ή ο νέος Nino, γιατί το πιθανότερο είναι να διαψευσθείτε. 

  Μην ξεχνάτε πως εκτός από όλα τα παραπάνω που φυσικά ισχύουν γενικά για όλα τα αθλήματα, υπάρχει μια σημαντική παράμετρος στο δικό μας άθλημα, η οποία σε αυτές τις ηλικίες επηρεάζει κατά πολύ την απόδοση και δεν είναι άλλη παρά το ίδιο το ποδήλατο. Το βάρος του ποδηλάτου στο άθλημά μας μπορεί να διαφέρει πολλές φορές  και έως 4-5 κιλά, δηλαδή έως και το 10-15% του βάρους του αθλητή. Η «υπερβολή» ενός ποδηλάτου carbon με ακριβά περιφερειακά στην κατηγορία Μίνι μακροπρόθεσμα μπορεί μόνο κακό να κάνει σε έναν αθλητή. Το όποιο αποτέλεσμα που θα δημιουργήσουμε είναι εντελώς πλαστό και οι σημερινοί πανηγυρισμοί και οι προβλέψεις για τεράστια προοπτική καριέρας ενέχουν μεγάλο κίνδυνο να αποβούν μπούμερανγκ για το ίδιο το παιδί. 

  Να θυμάστε ότι ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και όσοι βιάζονται στα πρώτα χιλιόμετρα να αποκτήσουν ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα για τα παιδιά τους, το πιθανότερο είναι να τα οδηγήσουν στην  πρόωρη εγκατάλειψη του αθλήματος και σε μια αίσθηση ήττας και απογοήτευσης που θα την κουβαλάνε για όλη τους την ζωή. 

  Αφήστε λοιπόν τα παιδιά να παίξουν, να χαρούν τα παιδικά τους χρόνια αλλά και το άθλημα. Επιτρέψτε τους να κάνουν λάθη και να μάθουν μέσα από αυτά, αγκαλιάστε τα και μείνετε δίπλα τους στην δύσκολη στιγμή, τότε σας χρειάζονται και όχι την στιγμή των πανηγυρισμών στο βάθρο.

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΑΓΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗΣ ΣΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ, ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ 

https://www.facebook.com/events/2661572260776439/

Ποιος είναι ο ιδανικός προπονητής στις μικρές ηλικίες;

   Οι προπονητές αναπτυξιακών ηλικιών είναι αυτοί που βάζουν το πρώτο και ίσως το καθοριστικότερο λιθαράκι στο οικοδόμημα που λέγεται αθλητής, αφού είναι αυτοί που καλούνται όχι μόνο να βάλουν τις σωστές βάσεις, αλλά πρωτίστως να μεταδώσουν την αγάπη και τον ενθουσιασμό τους στους αθλητές τους για να συνεχίσουν έως την κορυφή του αθλήματος.

  Ποια είναι όμως τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν ιδανικό προπονητή σε αυτές τις κατηγορίες και ποια είναι τα λάθη που πρέπει να αποφύγει; Το πρώτο και πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να μάθει κάθε προπονητής ο οποίος εργάζεται σε ακαδημίες είναι από πού πηγάζει η αγάπη των παιδιών για το άθλημα. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους τα παιδιά συμμετέχουν σε μια προπόνηση, αλλά ίσως να μην υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία που να υποστηρίζουν το τι κάνουν και γιατί το κάνουν. Αυτό που ποτέ δεν θα πρέπει να ξεχνάει ένας προπονητής αναπτυξιακών ηλικιών είναι πως τα παιδιά έρχονται για να διασκεδάσουν και αν η διαδικασία της προπόνησης, όποια κι αν είναι αυτή, δεν έχει παιγνιώδη μορφή, σύντομα θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια.

  Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιβράβευση για έναν προπονητή σε αυτές τις ηλικίες απ' το να βλέπει τους αθλητές του χαμογελαστούς και ευτυχισμένους να έρχονται στην προπόνηση, κάποιες φορές μάλιστα κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Αντίστοιχα δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση για έναν προπονητή να διαπιστώνει πως κάποιος αθλητής εγκατέλειψε το άθλημα. Πολλά παιδιά έρχονται για λίγες μέρες, εβδομάδες ή μήνες και στη συνέχεια σταματούν να έρχονται. Μερικά παιδιά παίρνουν μέρος σε άλλα αθλήματα, ενώ άλλα σταματούν εντελώς τον αθλητισμό και τις περισσότερες φορές το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γι' αυτό φέρει ο προπονητής .

  Φτάνει μόνο μια ματιά στις προπονήσεις και θα είστε σε θέση να διαπιστώσετε εάν ένα παιδί απολαμβάνει το παιχνίδι ή όχι. Ο ενθουσιασμός ή το πάθος στην προπόνηση μπορεί να γίνουν εύκολα αισθητά και ομοίως η έλλειψη αυτών των στοιχείων είναι εξίσου εμφανής.

  Ποια είναι όμως η δουλειά ενός προπονητή αναπτυξιακών ηλικιών; χωρίς αμφιβολία το πρώτο και σημαντικότερο στοιχείο είναι η συνέπεια σε έναν προπονητή, το σημαντικότερο για την λειτουργία της προπόνησης είναι ο προπονητής να βρίσκεται πρώτος στο σημείο συνάντησης κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες και να έχει σχεδιάσει την προπόνηση σε ένα ασφαλές και προστατευμένο περιβάλλον για τον αθλητή. Οι προπονήσεις σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι σκληρές και περίπλοκες, αλλά θα πρέπει να είναι τέτοιες που θα δώσουν την αίσθηση στον αθλητή πως διασκέδασε αλλά παράλληλα ανέβηκε ένα “σκαλοπάτι” και σίγουρα πως θέλει να έρθει στην επόμενη προπόνηση.

  Εάν οι αθλητές σας δεν διασκεδάζουν, θα χάσουν σύντομα το ενδιαφέρον τους για την προπόνηση. Γι’ αυτούς η προπόνηση δεν θα σημαίνει κάτι το ιδιαίτερο, αλλά θα αποτελεί βαρετές και κουραστικές ώρες στις οποίες πρέπει να συμμετάσχουν μέχρι να βρουν κάτι το οποίο θα τους αρέσει. Προσπαθήστε να έχετε ποικιλία στις ασκήσεις σας και να δίνετε ερεθίσματα που βάζουν την φαντασία τον παιδιών να δουλεύει.

  Για κάθε προπονητή η ενθάρρυνση των αθλητών του είναι ένα σημαντικό κομμάτι, παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην βελτίωση των επιπέδων απόδοσής τους και στην αύξηση της θέλησης να δουλέψουν σκληρότερα και να γίνουν ακόμη καλύτεροι. Οι προπονητές δεν θα πρέπει να είναι φειδωλοί όταν πρέπει να επιβραβεύσουν ένα παιδί για την καλή του συμπεριφορά ή για την καλή του απόδοση. Θεσμοθετήστε βραβεία για τους πιο συνεπείς αθλητές και όχι μόνο για τους καλύτερους, δώστε κίνητρα σε όλους να γίνουν καλύτεροι.

Κάθε παιδί έχει διαφορετικό ρυθμό μάθησης και διαφορετικό λόγο για τον οποίο κάνει ποδήλατο. Οι προπονήσεις θα πρέπει να σχεδιάζονται ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες όλων των παιδιών. Είναι στο χέρι σας να δημιουργήσετε όσο το δυνατόν περισσότερες προκλήσεις μέσα από σύντομες και απλές ασκήσεις.

  Οι προπονήσεις θα πρέπει να περνούν από το έναν επίπεδο στο άλλο με προοδευτικό τρόπο ώστε να είναι εύκολα κατανοητές από τα παιδιά. Οργανώστε καλά τις προπονήσεις σας και θα έχετε συνεχώς την προσοχή των αθλητών σας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μειώσετε τον χρόνο αναμονής κατά την διάρκεια της μετάβασης από την μια άσκηση στην άλλη. Πρέπει να γίνεται σωστή διαχείριση του χρόνου άσκησης – ξεκούρασης. Είναι αναγκαίο να τους κάνετε να συμμετέχουν ενεργά στις προπονήσεις. Επίσης, κατά την διάρκεια των περιόδων ξεκούρασης εφαρμόστε συζητήσεις που τους αναγκάζουν να σκεφτούν σχετικά με αυτό που κάνουν ενώ εσείς ετοιμάζετε την επόμενη άσκηση.

  Η θετική ανατροφοδότηση είναι πολύ σημαντική σε κάθε προπονητική μονάδα, ακόμη περισσότερο όταν οι αθλητές σας δοκιμάζουν και μαθαίνουν καινούριες δεξιότητες. Χρειάζεται να διαπιστώσετε τα λάθη τους αλλά πολύ πιο σημαντικό είναι να διαπιστώσετε τα πράγματα που κάνουν σωστά. Τα λάθη θα πρέπει να διορθωθούν με θετική ανατροφοδότηση και όχι με προσβλητικό τρόπο, χωρίς να έχει σημασία το πόσες φορές κάνουν το ίδιο λάθος. Πρέπει να τους λέτε τι να κάνουν και όχι τι να μην κάνουν.

  Σιγουρευτείτε ότι είστε εποικοδομητικοί στην κριτική σας και ο τρόπος που μεταφέρετε το μήνυμά σας να μην είναι αρνητικός σε καμία περίπτωση. Η ανατροφοδότησή σας θα πρέπει να είναι σύντομη, απλή και επικεντρωμένη στον στόχο.

 Θυμηθείτε ότι τα παιδιά δεν κάνουν λάθη σκόπιμα. Κάνουν ότι μπορούν και ότι καταλαβαίνουν και εάν δεν έχουν καταλάβει πλήρως τι πρέπει να κάνουν σε κάποια άσκηση και κάνουν λάθος, η ευθύνη είναι εξολοκλήρου δικιά μας και όχι των παιδιών.

  Δώστε την δυνατότητα στους αθλητές σας να γίνουν δημιουργικοί, πάψτε να τους δίνετε έτοιμη τροφή και αφήστε τους να κάνουν λάθη, μόνο έτσι θα γίνουν καλύτεροι. Προπονητές που υποδεικνύουν κάθε στιγμή στους αθλητές τους και ειδικά επάνω σε αγώνες, τι να κάνουν με παραγγέλματα του τύπου “κάτσε”, “σήκω”, “άλλαξε” κλπ δημιουργούν αθλητές χωρίς προσωπικότητα και χωρίς μέλλον. Εάν θέλετε να κερδίζετε συνεχώς παίξτε στο PlayStation, όπου οι αθλητές κάνουν ό,τι τους λέτε σε κάθε στιγμή του αγώνα.

  Μειώστε το άγχος που νιώθουν οι αθλητές σας κατά την διάρκεια των αγώνων και των προπονήσεων. Το άθλημα θα πρέπει να γίνει διασκεδαστικό και η προπόνηση απολαυστική. Οι αθλητές θα πρέπει να ανυπομονούν για τους αγώνες και όχι να είναι φοβισμένοι να μην απογοητεύσουν τους προπονητές τους ή τους γονείς τους χάνοντας ένα κύπελλο ή ένα μετάλλιο. Τα λάθη είναι αναπόσπαστο κομμάτι του παιχνιδιού, αυτά από μονά τους αποτελούν έναν πολύ καλό δάσκαλο για τα παιδιά. Εάν οι αθλητές μπορούν να παίζουν χωρίς να ανησυχούν αν θα κάνουν λάθη, τότε δημιουργείται ένα εξαιρετικό περιβάλλον μάθησης.

  Εάν επιδιώκετε τη νίκη με κάθε κόστος, τότε στρεσάρετε τους αθλητές σας ώστε να σας φέρουν ένα μετάλλιο που θα διακοσμεί το γραφείο τους και όχι για να εξελιχτούν σαν αθλητές. Δεν θα πρέπει να υπάρχει χώρος για τους προπονητές που ουρλιάζουν, φωνάζουν ή χρησιμοποιούν τακτικές με στόχο τη νίκη πάση θυσία, γιατί αυτού του είδους οι προπονητές διώχνουν περισσότερους αθλητές απ’ ότι δημιουργούν.

  Οι γονείς αποτελούν τεράστιο πρόβλημα για κάθε παιχνίδι και ο έλεγχός τους είναι επίσης δουλειά του προπονητή. Κάθε γονιός θα πρέπει να ενημερώνεται για τους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς από την αρχή. Σε περίπτωση που κάποιος από τους γονείς παραβιάσει 

τους κανόνες θα πρέπει να επιπλήττεται.

  Ένας αθλητής στις αναπτυξιακές ηλικίες ποτέ δεν θα πρέπει να αξιολογείται με βάση την απόδοση ή από την έκβαση ενός αγώνα. Στις αναπτυξιακές ηλικίες κάθε αθλητής είναι σημαντικός, ανεξάρτητα από το πόσο καλός είναι ή όχι και θα πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπ όψη η βιολογική του ηλικία και όχι μόνο η ημερομηνιακή, λάθος που οδηγεί πολλές φορές σε λάθος συμπεράσματα. Στην πραγματικότητα τα παιδιά τα όποια δεν τα καταφέρνουν τόσο καλά όσο οι άλλοι θέλουν περισσότερη ενθάρρυνση και περισσότερη προπόνηση.

  Ποιος είναι όμως ο πετυχημένος προπονητής στις αναπτυξιακές ηλικίες; εάν ο στόχος σας είναι να προσθέσετε κύπελλα στην τροπαιοθήκη σας και το βιογραφικό σας να περιέχει μια μεγάλη λίστα με τίτλους που έχετε κερδίσει ως προπονητής στις υποδομές, τότε πηγαίνετε προς την λάθος κατεύθυνση. Ως προπονητής σε αναπτυξιακές ηλικίες, αυτό που χρειάζεστε είναι ένα βιογραφικό γεμάτο με ονόματα αθλητών που έχουν φτάσει πολύ ψηλά ή ονόματα ανθρώπων που είναι πετυχημένοι χάρη στη δική σας παρουσία στη ζωή τους.

  Ένας προπονητής επηρεάζει τις ζωές αυτών των νέων ανθρώπων στον ίδιο βαθμό με κάθε άλλον δάσκαλο. Τους προετοιμάζουμε για τις καριέρες που θα ακολουθήσουν, τους οπλίζουμε με τα εφόδια αυτά που απαιτούνται ώστε να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις αυτού του κόσμου. Το ποδήλατο απλά αποτελεί το δικό μας μέσο εκπαίδευσης.

* Εάν θέλεις κι εσύ να γίνεις προπονητής ακαδημιών ποδηλασίας, σε λίγες ημέρες ξεκινάει το δεύτερο πρόγραμμα εκπαίδευσης. 
Περισσότερες πληροφορίες στην διεύθυνση  https://www.facebook.com/events/1594959897325301/ 

Πως μπορεί ένα βιβλίο να αλλάξει ολόκληρη την ζωή σου

   

       Όλα ξεκίνησαν για εμένα πρίν 26 ολόκληρα χρόνια, το 1994, όταν ζήτησα τότε από έναν παλιό μου φίλο που θα ταξίδευε στην Λυών της Γαλλίας, να μου φέρει ότι ποδηλατικό βιβλίο βρει, μιας και τότε το διαδίκτυο ακόμη δεν υπήρχε και τα βιβλία και τα περιοδικά από το εξωτερικό ήταν η μόνη πηγή πληροφόρησης για εμάς. Tότε ήμουν ήδη προπονητής ποδηλασίας δέκα χρόνια, όμως η ποδηλασία για εμάς ξεκινούσε στην εφηβεία, στην κατηγορία των παίδων ή στην καλύτερη περίπτωση σε αυτή των παμπαίδων, αφού ακόμη δεν υπήρχαν οι κατηγορίες μίνι έως και τα τέλη της δεκαετίας του 90.

  Το “Le VTT educatif” ήταν λοιπόν ένα από εκείνα τα βιβλία που έφτασαν στα χέρια μου τότε και αναφέρονταν σε κάτι που για εμάς ήταν ακόμη άγνωστο έως τότε, την προπόνηση στις μικρές ηλικίες, βιβλίο το οποίο έμελλε να μου αλλάξει όλη την αντίληψη που είχα για την προπόνηση έως τότε.

  Τα πρώτα μου βήματα ως προπονητής αναπτυξιακών ηλικιών, όπως συνηθίζεται πλέον σήμερα να ονομάζεται, τα έκανα στους μαθητές ενός ιδιωτικού σχολείου, που εργαζόμουν ως καθηγητής φυσικής αγωγής. Ξεκίνησα δειλά δειλά με τις μεγαλύτερες τάξεις του δημοτικού και στην συνέχεια επεκτάθηκα σε όλο το φάσμα των τάξεων του δημοτικού, ανακαλύπτοντας σταδιακά έναν καινούργιο κόσμο, ο οποίος κάποια στιγμή θα γινόταν το μεγαλύτερο επαγγελματικό μου "πάθος". Εκείνη η πρώτη απόπειρα ανέδειξε τότε έναν απ τους καλύτερους αθλητές του Ελληνικού mountain bike, τον Δημήτρη Αντωνιάδη αλλά και την πολυπρωταθλήτρια και σημερινή συνάδελφο πλέον, Δήμητρα Πλεσιώτη. Όμως παράλληλα την ίδια περίοδο με έκανε να αναθεωρήσω πολλά από τα προγράμματα που δούλευα στην τότε ομάδα μου, τον Αυτόδρομο Θεσσαλονίκης, ομάδα που έκανε τα πρώτα του βήματα μεταξύ άλλων μεγάλων αθλητών και ο Γιάννης Ταμουρίδης, ο μόνος Έλληνας ποδηλάτης που κατάφερε να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο της επαγγελματικής ποδηλασίας και μάλιστα να τερματίσει αρκετές φορές μέσα στην πρώτη δεκάδα του Γύρου Ιταλίας.

  Από τότε πέρασαν περισσότερα από 25 χρόνια και όσες φορές μου δόθηκε η ευκαιρία. μέσα από άρθρα, σεμινάρια και σχολές προπονητών να μεταλαμπαδεύσω αυτό μου το πάθος για την προπόνηση στις μικρές ηλικίες. Μέσα σε αυτά τα 25 χρόνια έγιναν μεγάλα βήματα σ’ αυτές τις ηλικίες, αφού δημιουργήθηκαν επίσημα πλέον οι κατηγορίες μίνι και λίγο αργότερα ξεκίνησε ή πιο ουσιαστική διοργάνωση αναπτυξιακού χαρακτήρα στην χώρα μας, οι “Πανελλήνιες Ημέρες Νεολαίας”, στην οποία έκαναν τα πρώτα τους βήματα πολλοί απ τους αθλητές που πρωταγωνιστούν πλέον στο άθλημά μας.

 Σήμερα με μεγάλη μου χαρά διαπιστώνω πως όλο και περισσότερες ομάδες συνειδητοποιούν πόσο σημαντική είναι η δημιουργία ακαδημιών και επενδύουν σ αυτές και ελπίζω με τα σεμινάρια προπονητών μικρών ηλικιών, αλλά και το συμβουλευτικό πρόγραμμα στήριξης της λειτουργίας ποδηλατικών ακαδημιών στον πρώτο τους χρόνο, να μπορέσω να συμβάλλω και εγώ προς αυτή την κατεύθυνση.

  Οι προπονητές αναπτυξιακών ηλικιών είναι αυτοί που βάζουν το πρώτο και ίσως το καθοριστικότερο λιθαράκι, στο οικοδόμημα που λέγεται αθλητής, αφού είναι αυτοί που καλούνται όχι μόνο να βάλουν τις σωστές βάσεις, αλλά πρωτίστως να μεταδώσουν την αγάπη και τον ενθουσιασμό τους στους αθλητές τους για να συνεχίσουν έως την κορυφή του αθλήματος.

*Το πρώτο webinar προπονητών ποδηλασίας μικρών ηλικιών, ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες και την επόμενη Δευτερα 22 Ιουνίου ξεκινάει το δεύτερο. Περισσότερες πληροφορίες στην διεύθυνση https://www.facebook.com/events/1594959897325301/